Dit nummer verscheen eind juni 2018 met Sociale permacultuur als thema en is zowel op papier als digitaal verkrijgbaar in onze winkel.
Redactioneel
Permacultuur doe je niet alleen!
Permacultuur was nog maar net zijn tuinbroek ontgroeid of stond al voor de grootse uitdagingen van de eenentwintigste eeuw. Terwijl Maddy en Tim Harland in Engeland 25 jaar geleden hun tweede kind kregen, zag meteen ook een ander ontwerp van hen het licht in de vorm van een magazine about permaculture. Eind vorige eeuw was dat. Nu, anno 2018, vertelt Maddy ons met veel overtuiging, dat “de wereld permacultuur nodig heeft, want het biedt antwoorden op de ecologische, sociale en economische vraagstukken van deze tijd”. Kom dus uit je goed ontworpen voedselbos of permacultuurtuin en kijk ook eens met een permacultuurbril naar je persoonlijke uitdagingen en je relaties met anderen. Samenwerking, gelijkwaardigheid en diversiteit zijn belangrijke elementen die de boventoon zullen voeren in de maatschappij van onze toekomstige kleinkinderen en achterkleinkinderen. Dus laten we op zoek gaan naar het allerbeste voor hen.
Dat probeerde Looby Macnamara ons al duidelijk te maken toen ze People and Permaculture schreef, dat een goede Nederlandse vertaling kreeg van Lien De Coster, zo lezen we in de recensie.
Aan de slag ermee! Dat doen onder andere Ruth Vandekerckhove met cursussen over sociale permacultuur, en Tine Tomme in de Avalonhoeve, waar ze sociale en groene permacultuur elke dag weer toepast, met vallen en opstaan, maar alleszins met een sterk team. Dit laatste blijkt meer en meer een onontbeerlijk element te worden in het verdere voortbestaan van de mens op planeet Aarde.
Sociale permacultuur brengt een ode aan de gemeenschappen, de buurtwerkingen, de permacultuurprojecten, de grassrootsbewegingen, de dakmoestuinen en dergelijke en versterkt relaties, van een-op-eenrelaties tot relaties op wereldniveau. Zo ontstaat er een enorme veerkracht waarmee we de uitdagingen van deze tijd tegemoet kunnen treden. Meer en meer burgers trekken zich terug in hun buurt en zoeken een stukje grond, of starten buurtinitiatieven om voor elkaar iets te betekenen. Zolang de overheid zelf niets of weinig doet, zullen nog velen het heft in eigen handen nemen om de planeet met haar bewoners te sparen. Het is goed om na te denken over het ontwerp van deze samenwerkingsinitiatieven, net zoals we dat doen over het ontwerp van een tuin of voedselbos. We zoeken namelijk naar oplossingen op de lange termijn.
Zoals je permacultuur op verschillende manieren invulling kunt geven, zo kan dat ook met sociale permacultuur. De artikelen in dit nummer bewijzen dit maar weer eens. In ieder geval gaat sociale permacultuur niet over competitie en het recht van de sterkste, maar over samenwerken en verbinden, met je eigen natuur en de sociale natuur van de mens.
Dames en heren, genoeg intro, voor u ligt weer een pareltje van een Permacultuur Magazine. Geniet ervan!
Caroline Siepman en Karin Hanus
Boekbespreking
Download gratis artikelen als pdf
