Eind september trokken we ons met alle leden van de redactieraad terug in Den Bosch. We doen dit 2x per jaar, zodat we mekaar letterlijk zien en op een aantal zaken kunnen doorbomen vooraleer te beslissen. Op zo’n moment is de groep belangrijk, we bekijken evoluties in de redactieraad, hoe ieder zich voelt en of er dingen moeten veranderen. In permacultuurtermen: ‘Hoe veerkrachtig zijn we nog?’
Never change a winning team?
We zijn nu anderhalf jaar met dezelfde ploeg. Je zou denken dat we goed op mekaar ingesteld zijn en alles op wieltjes loopt.
Dat is ook zo. Bij de check-in gaf eenieder aan zich goed te voelen op zijn of haar plek tussen de anderen. De samenwerking loopt vlot, mails naar mekaar worden snel beantwoord. Soms moet er al eens iemand gepord worden, maar het komt uiteindelijk wel inorde. Iedereen heeft het gevoel zichzelf te kunnen zijn in de groep en voelt zich gewaardeerd in wat ie is en wat ie doet.
Rond de redactie hangen nog mensen die een belangrijke rol spelen als 2e Vlaamse en Nederlandse eindredacteur, een columnschrijver, de grafisch vormgever, een 2e verzender van losse nummers, schrijvers, een beeldredacteur, een webmaster, tekenaars,…
Diversiteit bewaken
Sommigen geven aan wat teveel taken te moeten doen, voor anderen is het net genoeg. Niemand – zo bleek – te weinig. Wat en hoeveel je doet hangt uiteraard samen met engagementen buiten de redactie van Permacultuur Magazine, engagementen die ook in beweging zijn en soms wat meer vragen, in het slechtste geval op een moment dat er ook meer werk aankomt voor het Magazine, als artikels moeten geschreven worden, geredigeerd, auteurs aangesproken, antwoorden geformuleerd, foto’s uitgezocht, de website up-to-date gemaakt, contacten gelegd, een nieuwsbrief opgestart, bankzaken opgevolgd, een andere drukker gezocht of een nieuwe database in gebruik genomen.
Kwalitatief Magazine
We voelen ook dat ons resultaat er mag zijn. We krijgen goede reacties op de artikelen, op de inhoud, op de keuze van de thema’s. De reacties zijn heel waarderend voor het feit dat er mensen zijn die naast hun eigen permacultuurprojecten en -engagementen toch ook nog investeren in een steengoed blad! We ‘boeren’ goed!
Het leuke is dat je je kan nestelen in zo’n goed draaiende ploeg, je weet wat je aan mekaar hebt. Indien nodig springt er wel es iemand bij. Het gevaar is echter, dat de diversiteit die er nu zou vervlakken.
Dingen zijn voortdurend in verandering
Maar een groep is nooit vlak. Enfin, als ze vlak is dan is ze op sterven na dood. Dan worden handelingen automatisch, wordt het gekende zo saai. Af en toe heb je nood aan nieuwe inspiratie, nieuw input, toch wel een discussie of zelfs onenigheid hier of daar om als groep alert te blijven. Voorlopig hebben we nog genoeg items (nieuwe crm, start van digitale abo’s, kinderrubriek). De moment trouwens dat alles in de groep gesmeerd loopt, je je als het ware onderdeel voelt van een gesmeerd eco-systeem, is er ook het gevaar dat als er iemand uitvalt om een of andere reden, alles uit evenwicht geraakt. Toch eventjes.
We hebben jou nodig! Gezocht!
En dat gevoel heb ik nu in de groep. We doen het goed, maar als je dieper kijkt, redden we het net… in de zin dat er niemand mag uitvallen want dan wordt het zwaarder voor de anderen, die taken zullen moeten overnemen. Er zou wat meer ademruimte mogen zijn, wat meer vooruitblik op een grotere ploeg, op vernieuwende insteken; meer auteurs, andere kijken, wat meer input van buitenuit.
Dus concreet, wil je je steentje bijdragen, ik denk dan bijvoorbeeld aan:
- schrijven,
- mee in de redactieraad zetelen,
- thema’s aandragen en
- ideeën geven voor artikels (zowel van Nederland, als van Vlaanderen).
Laat ons weten dat je bestaat en wat je ons te bieden hebt! Schrijf een mail met achtergrondinfo over jezelf en je motivatie naar redactie@permacultuur-magazine.eu. We kijken naar je uit!
Karin Hanus