Ons voedselbos-park is naast een ecologisch vernieuwende manier om de openbare ruimte in te vullen ook een sociaal experiment. Mensen blijken één van de belangrijkste peilers in ons project. We zijn met steeds meer, en we hebben allemaal een andere achtergrond. En hoewel we onze liefde voor natuur met elkaar gemeen hebben, is onze kennis over voedselbossen en permacultuur lang niet vanzelfsprekend. We leren van elkaar en breiden onze expertise steeds verder uit. Iedereen heeft een eigen tempo en belangstelling, en samen hebben we veel talenten in huis. Elkaar ruimte geven om te groeien en je open stellen voor elkaar zijn belangrijke aspecten in onze samenwerking.
Werkgroepen
Er zijn gaandeweg werkgroepen ontstaan van deelgebieden van ons voedselbos. Zo zijn er werkgroepen voor de kruidenspiraal, entree, natuurspeelplaats en ontmoetingsplaats. We hebben een aantal verschillende voedselbossen, met elk een eigen werkgroep. Bijvoorbeeld voor het notengilde en voor het diepe donkere bos (met paddenstoelen-belangstelling). Al deze groepen werken zelfstandig.
Eens in het seizoen houden we een bijeenkomst met alle werkgroepen samen. Elke groep presenteert dan wat er gedaan is, maar ook welke plannen er liggen en welke dromen er voor het komende seizoen zijn. Kan iedereen zich in de plannen vinden? En sluit het nog aan bij de uitgangspunten van het voedselbos? Wanneer we discussie krijgen dan zoeken we door middel van Dragon Dreaming naar consensus. Het is een leerzame weg. We vergeven elkaar veel schoonheidsfoutjes, juist omdat we weten dat we allemaal aan het leren zijn!
Successen vieren
Een heel belangrijk aspect blijkt het vieren van successen te zijn. Het geeft veel voldoening om ieder seizoen te bekijken wat we samen voor elkaar hebben gekregen. Door successen te benoemen en resultaten te laten zien groeit onze betrokkenheid bij deze bijzondere plek.
Ons voedselbos is pas anderhalf jaar jong. De bomen zijn nog heel klein. Na de eerste grote plantdag gingen verschillende bouwwerkzaamheden in de omgeving van start. Menig boompje is door aannemers-geweld gesneuveld. En het gebeurde ook nog wel eens dat de gemeente bepaalde werkzaamheden uitvoerde zonder ons daarbij te betrekken. Dit soort gevoeligheden leidden tot emoties in de vrijwilligersgroep. Voor zowel ons als gemeente is dat nog wennen. Maar wat duidelijk is, is dat het aan elkaar blijven vertellen van een lange-termijnvisie heel belangrijk is. Ook een flexibele houding en vertrouwen in de processen die we samen aangaan zijn een goede basis.
Fotoverslag
Door het jaarlijks fotograferen van het gebied leggen we de ontwikkelingen vast. Op de achtergrond zien we nu de nieuwe gebouwen in de omgeving. Soms ziet dat er kil uit, maar het is een mooie gedachte dat ons voedselbos nog gaat groeien en straks nog meer het beeld gaat bepalen. Op de foto’s zien we verder alle successen die we in dit prille stadium al hebben bereikt. Wat is er ontzettend veel gebeurd! Er ligt een prachtige structuur, en een uitnodiging aan de natuur om het verder samen in te vullen. En daar genieten we met elkaar van.
Terugkijken en successen blijven vieren …
2018 Bloemenweide met vooral koolzaad, dat kwam vanzelf op als pionier.
2019 Meerjarig zaaigoed is opgekomen, met grotere diversiteit. Zoals bijvoorbeeld de zeldzame verfstofplant Wede.
2018 Donkere bos, overtollig bosgrond uit de buurt aangebracht om de uitgeputte (maïs) grond te enten.
2019 Kruidlaag is vanzelf ontstaan en heeft een rijke variëteit. We zijn dit aan het observeren voordat we de kruidlaag gaan ontwerpen.
2018 Een meanderend wandelpad was een wens.
2019 En dat is er gekomen, met het insectenhotel.
2018 Mens-zone in aanbouw.
2019 De woningen met hagen zijn recent opgeleverd.
2018 Een fraai surreëel landschap met een opzet van de kruidenspiraal.
2019 Dit is zo’n beeld dat nu nog een beetje pijn doet doordat de bebouwing er nog zo kaal bij staat. Hagen, bomen en kruiden moeten nog flink gaan groeien en dan gaat het er op termijn weer heel anders uitzien.
2018 Onze ontmoetingsplaats, hart van de mens-zone.
2019 Structuren zijn aangelegd, nu moet de beplanting nog gaan groeien.
2018 Vergezicht bij onze wilgentipi.
2019 Opnieuw de wilgentipi.
Foto’s: Voedselbos Nieuwe Erven
Tekst: Chantal van Genderen en Chris Frencken
Eerdere blogs van Voedselbos Nieuwe Erven
#5 Het voedselbos als leerschool
#4 Villa’s in een voedselbos
#3 Innovatief immaterieel erfgoed, gevlochten eetbare hagen
#2 In ons voedselbos groeit meer dan voedsel
#1 Gemeentebladeren
Waar is jullie plek gelegen ?
Ach ja, Elzenbos in Brummen! Ik zal de linkjes naar de andere blogs uit deze serie er straks even onder plakken, dat was ik inderdaad vergeten…
Voedselbos Nieuwe Erven in Brummen.