Mirabelles Voedselbos

Deze boekbespreking verscheen in Permacultuur Magazine nummer 23 en werd geschreven door  Caroline Siepman.

Wie droomt er nooit van een mooie toekomst? Als het goed is, doen permaculturisten niet anders. Dromen doe je wanneer je wilt dat er iets verandert. Je droomt van een nieuwe woonplek, een baan waarbij jij je als een vis in het water voelt, of van een sterker gevoel van zelfvertrouwen, een schone lucht, verbinding met de Aarde … Veel mensen hebben het afgeleerd om te dromen. We hebben immers vaak genoeg gehoord: “Dromen zijn bedrog”, “Wat jij wilt, kan toch helemaal niet”, “Aan dromers hebben we niets, er moet actie worden ondernomen”. Maar zonder dromen, geen verandering. Dromen stellen ons in staat de nieuwe, gewenste toekomst te visualiseren. Pas als we het echt voor ons zien, kunnen we onze droom delen met anderen. De droom hoeft dan nog niet concreet te zijn, maar enkel een beeld te schetsen dat bij anderen een gevoel oproept. Vervolgens kunnen we onze droom omzetten in daden door (samen met anderen) stappen te zetten om de droom werkelijkheid te maken.

In Mirabelles Voedselbos is Mirabelle de dromer. Het meisje droomt van een voedselbos. Het blijft echter niet bij een droom. Mirabelle doet op elke pagina een stapje in de richting van het waarmaken van haar droom. Dit doet ze niet in haar eentje. Ze deelt haar droom met familie en vrienden en al deze mensen dragen een steentje bij aan het waarmaken van de droom. Sommige mensen twijfelen of het mogelijk is de droom daadwerkelijk uit te laten komen, maar Mirabelle blijft geloven in haar droom en geeft niet op. Sterker nog, ze krijgt steeds meer vertrouwen in de daadwerkelijke uitvoering van haar droom.

Mirabelles Voedselbos is een kleurrijk boek voor kinderen en hun ouders. Ook als je geen kinderen hebt, word je vast blij van dit boek.
Het verhaal is als een sprookje geschreven. Door de prachtige illustraties word je meegezogen in het verhaal en wordt je beleving ervan versterkt. Het boek straalt overvloed uit en het verhaal werkt aanstekelijk. Als lezer word je warm gemaakt voor een omgeving vol groen en leven. Zelf in je eigen voedsel voorzien en daarbij ook nog eens zorgen voor de natuur: de ethische principes van permacultuur in een notendop! Het boek laat heel duidelijk naar voren komen hoe dromen je leven en ook dat van anderen kunnen veranderen en hoe we elkaar kunnen steunen bij het waarmaken van onze dromen.

Een leuk extraatje zijn de vragen en opdrachten die op een aantal plekken in het boek staan. Deze sporen aan om zelf actief te worden en op onderzoek uit te gaan, waardoor de beleving van het verhaal nog verder wordt verdiept. Een voorbeeld hiervan is dat kinderen worden uitgedaagd hun opa’s en oma’s te vragen naar hun lievelingsplanten.
Achterin het boek staan antwoorden op de vragen, een woordenlijstje, extra informatie over onder andere een aantal planten en nog een paar opdrachten. Verder is er ruimte om je eigen dromen op te schrijven en te tekenen. Dromers, doeners en denkers komen zo aan bod.

Oorspronkelijk is het boek in het Roemeens geschreven door Ina Curic, een permacultuurontwerper die meerdere kinderboeken op haar naam heeft staan. Louise van Luijk heeft het op een zeer prettig leesbare manier vertaald naar het Nederlands. Dit geldt ook zeker voor de versjes; ritmisch lopen deze goed en ook de woordkeus is natuurlijk.

Het is een feest om dit boek te lezen en vervolgens samen aan de slag te gaan met je eigen dromen voor een mooie Aarde voor alle levende wezens.