De tekst hieronder van Toby Hemenway is ingekort en vertaald. Het origineel kan je hier vinden: What Permaculture isn’t – and Is.
Toby Hemenway is o.a. de auteur van het uitstekende boek ‘Gaia’s garden. A guide for homescale permaculture’.
Wat permacultuur niet is en wel is
Permacultuur is berucht omdat het zich moeilijk laat definiëren. Ik zal argumenteren dat de meest accurate en minst rommelige manier om permacultuur te bekijken de ontwerp-benadering is, en dat we vaak op het verkeerde been worden gezet omdat het ook in een bredere filosofie en beweging past en beide ondersteunt. Maar permacultuur is niet deze filosofie of beweging. Het is een ontwerp-benadering voor de realisatie van een nieuw paradigma.
De mens als soort is een probleemoplosser. Wij leggen uitdagingen bloot – Hoe leggen wij de hand op eten? Hoe maken wij bescherming? Hoe blijven wij gezond? – en dan ontwikkelen wij hulpmiddelen om deze problemen op te lossen. Permacultuur is één van deze hulpmiddelen. In de laatste tienduizend jaar waren landbouw en de beschaving die mensen bouwden uitgelezen manieren om het probleem van de basisbehoefte aan te pakken. Omdat wij op een planeet leven die gedurende millennia zeer groot was in vergelijking met de menselijke populatie en haar noden en impact, kon onze soort zich toespitsen op de uitbreiding en verbetering van de enorme potentie van landbouw om wilde ecosystemen te veranderen in voedsel en woonplaatsen voor mensen, en wij konden de gezondheid van het ecosysteem negeren.
Maar onze industriële beschaving van zeven miljard is bezig aan de onophoudelijke vernietiging van ecosystemen. Stilaan leren wij dat zonder ecosystemen mensen – en ook alle andere organismen – lijden. Bijgevolg kunnen wij niet enkel gericht zijn op het probleem ‘Hoe komen wij de menselijke noden tegemoet…’, maar moeten eraan toevoegen: ‘terwijl wij de gezondheid van het ecosysteem bewaren?’
Rafter Ferguson heeft die vraag aangeboden als een definitie van permacultuur. Daar zit zeker iets in, maar toch denk ik dat ‘menselijke noden vervullen en toch de gezondheid van het ecosysteem bewaren en verbeteren’ het doel van permacultuur is, niet de definitie.
In het klassiek geworden ‘The Structure of Scientific Revolutions‘ gebruikt Thomas Kuhn het woord paradigma om het perspectief aan te duiden dat problemen in een welbepaald gebied definieert. Nieuwe paradigma’s hebben gewoonlijk nieuwe hulpmiddelen nodig en sporen daarvan ook de ontwikkeling aan om het nu geherdefinieerde probleem op te lossen.
Het woord ‘paradigma’ werd door misbruik nogal gewoon en onbelangrijk. Toch denk ik niet dat het misbruik is van het begrip om de verandering in de belangrijkste doelstelling van de mensheid van ‘aan menselijke noden tegemoet komen’ in ‘aan menselijke noden tegemoet komen terwijl de gezondheid van het ecosysteem wordt gevrijwaard’ te zien als een verandering van paradigma. Het verandert de hulpmiddelen die wij inzetten en de mentaliteit om nieuwe en gepaste hulpmiddelen te ontwikkelen en te gebruiken. Het herstelt een relatie tussen mensen en de natuur die door de landbouw, door natuur enkel te zien als een grondstof die wordt onderworpen en geconsumeerd, is kapot gemaakt. Plots lijken de landbouw en de industriële maatschappij op plagen en destructieve technologieën in plaats van de redders van de mensheid die wij in hen zagen. Van een verschuiving gesproken.
wordt vervolgd …
Deze blog is geschreven door Frank Anrijs (Yggdrasil)