In normale tijden hebben we in de periode september – oktober een overleg met de redactie van het magazine. We trekken dan naar TuinJoop T-huis, waar we hartelijk ontvangen worden en verwend worden met allerlei versnaperingen, drinken en eten.
Op zo’n dag overlopen we wat lopende zaken, maar trekken we altijd tijd uit om een onderwerp dieper uit te spitten. Deze keer was het de bedoeling om te kijken of en welke criteria we konden volgen bij het bepalen of een artikel of onderwerp geschikt is voor het magazine. Het is een permacultuur magazine, dus moet het artikel een verband houden hiermee. Maar omdat permacultuur een allesomvattend ontwerpsysteem is, wordt het soms een grijze zone.
Ook is de interpretatie van de principes voor velen anders, wat het kwalificeren bemoeilijkt. Een moeilijk onderwerp dus wat wel voor wat vonken kan zorgen, iets wat we in het verleden al ervaren hebben.
Door corona is alles anders, ook een overleg met mensen uit verschillende landen. Dus moest het anders opgelost worden. De keuze viel op een kort zoom-overleg.
Wat is permacultuur en wat is het niet?
Al snel bleek tijdens het overleg dat we allemaal wel op dezelfde lijn zitten wat betreft aanvoelen van permacultuur. Maar dat neemt niet weg dat er veel onderwerpen zijn die gevoelig liggen voor vele lezers en daarom niet aan bod komen. Ik denk dan aan onderwerpen zoals spiritualiteit en alternatieve geneeskunde. Waar ligt de grens?
In principe is permacultuur een ontwerpsysteem dat terugvalt op wetenschap. Maar al snel merk je dat dat niet op alles toepasbaar is en dat dan de vraag rijst of het wel permacultuur is of niet. Moet alles in permacultuur wetenschappelijk bewijsbaar zijn met dubbelblind proeven en peer-review? Het is een discussie die al lang gaande is en voor verschillende stromingen zorgt in de permacultuur-wereld. In sommige cursussen is spiritualiteit zeer sterk aanwezig, in andere wordt het volledig verbannen. Wat is de juiste weg?
Wat is de juiste weg?
Dat is dus een vraag waar we als magazine ook mee sukkelen. Permacultuur is breed, heeft een zeer brede aanhang en omvat zodoende ook vele verschillende visies. Is het aan ons om deze allemaal te bedienen, of is het aan ons om een (enge?) definitie van permacultuur te bepalen en uit te dragen?
De gulden middenweg?
Ik denk dat ook hier een gulden middenweg de beste oplossing is. De definitie van permacultuur bepalen zou wijzen op hoogmoed en arrogantie en is iets wat we als magazine zeker niet gaan doen. Klakkeloos alles publiceren wat wordt aangeboden natuurlijk ook niet. De gulden middenweg dan. Maar dat maakt het dus moeilijk. Waar ligt de grens, wat is te ver in de grijze zone …
Aan ons als redactie om dit onderling te bepalen. Het kan dus goed zijn dat in de komende edities er af en toe iets verschijnt waarvan je je afvraagt of dat wel permacultuur is. Dat hangt in grote mate af van de manier waarop jij in permacultuur staat, maar ongetwijfeld zullen ook wij de bal wel eens misslaan.
Jouw hulp?
We willen je als redactie dan ook aanmoedigen om dit te melden via mail en ook duidelijk te argumenteren waarom je dit twijfelachtig of ronduit verkeerd vindt. Het helpt ons om een beter magazine te maken en onze radar nauwkeuriger af te stellen.
Deze blog is geschreven door Frank Anrijs (Yggdrasil)
Hallo Frank / redactie. Dat hoort bij permacultuur: (bio-)diversiteit. Verschillende mensen met verschillende ideeën, vanuit verschillende achtergronden. Ik denk daarom niet dat een ‘gulden middenweg’ bestaat in permacultuur. Juist het ruimte geven aan al die verschillende zienswijzen hoort er wat mij betreft bij. Natuurlijk moet wel duidelijk worden gemaakt dat een bepaalde ‘extreme’ zienswijze niet ’typisch permacultuur’ is … maar ook die zienswijze heeft z’n plek binnen het geheel van de permacultuur. -Inge-
Dank je wel voor je aanvulling 🙂
Permacultuur laat de planten rustig groeien … en ook moeten de ideen ook. Laat maar los 🙂
Dank je wel 🙂