Deze vraag werd beantwoord door Frank Anrijs.
Het Permacultuur Magazine werd opgestart door een groep enthousiaste permanauten en is ondertussen al meer dan twee jaar oud. De reden waarom ik van in het begin mee aan de kar heb getrokken is niet om een magazine te maken of het project Yggdrasil bekend te maken. Ook niet om geld te verdienen met het uitgeven van een blad over permacultuur.
Noem het naïef of ondoordacht, maar mijn bedoeling was vooral om iets te creëren waar mensen die met permacultuur bezig zijn iets aan hebben. Ik wilde al jaren iets opzetten waaraan permanauten zich kunnen optrekken, waar ze zich thuis voelen en waar ze dingen in herkennen. Uiteraard levert een magazine dit niet, maar ik zag het eerder als een opstapje, een begin.
Door voor jou en mij een eigen blad te maken, iets dat louter over permacultuur gaat en waar je zaken in herkent, wou ik een groepsgevoel creëren. Dat jij als lezer kan zeggen: "Ik ben er niet alleen mee bezig, we zijn met meerderen die nog zoeken en moeten vechten tegen vooroordelen." Het blad werkt hierin ondersteunend, samen met andere initiatieven en projecten. Het magazine is volgens mij hierin een belangrijk onderdeel omdat het gewoon elk seizoen bij jou op de deurmat binnenvalt en eenvoudig toegankelijk is.
Dit magazine wordt gemaakt door vrijwilligers, en dat is niet zo evident!
Die groep enthousiastelingen heeft van in het begin afgesproken om als vrijwilliger te werken: we hebben ook allemaal nog een eigen project/job en steken veel van onze resterende vrije tijd in het magazine. Afgelopen jaar hadden we beslist om een kleine vergoeding te geven voor de vele gespendeerde uren, maar het overgrote deel van de inkomsten gaat naar de werking: drukkosten, verzending, website, vormgever ... Daarom werken we dit jaar weer zonder vergoeding. De winst die gemaakt wordt, investeren we in een betere website en een goede database die beiden bij kunnen dragen aan een beter contact met onze lezers. Samen met de keuze om als vrijwilligers aan de slag te gaan voor het magazine hebben we met de redactie er ook voor gekozen om een reclamevrij blad te maken. Ik vermoed dat het behoorlijk uniek is, maar we zijn er wel trots op dat we volledig onafhankelijk zijn (een belangrijk principe in permacultuur) en een magazine vol met interessante artikels kunnen aanbieden. Op elke bladzijde staan tonnen informatie. Je moet dus niet na enkele pagina’s ineens drie pagina’s met advertenties voor plantenkwekers, kookboeken en aanbieders van werktuigen omslaan. Zonder reclame werken heeft natuurlijk een grote impact op onze inkomsten, maar nogmaals: wij vinden het belangrijk om een magazine te maken voor jou, dat vol staat met interessante artikels. En omdat we als vrijwilligers werken is dat mogelijk! Ik zou liegen als ik schreef dat we zonder problemen van start zijn gegaan en dat alles sinds het begin op rolletjes liep. Niemand van ons had veel ervaring in het uitgeven van een magazine (met uitzondering van Saskia) en we botsten tegen veel obstakels. Niets onoverkomelijks, maar soms toch lastig om te omzeilen. Als nieuwe groep moet je zoeken naar een goede onderlinge samenwerking, terwijl je ook alles moet uitzoeken om een magazine op te starten en uit te geven. En dat in je vrije tijd.
Op weg
Het eerste jaar was een jaar van leren en zoeken naar de juiste manier van werken, naar een goede verdeling van verantwoordelijkheden en naar de gepaste persoon op de juiste plaats. Velen van de redactie zijn ook actief als permanaut en hebben het dus druk in de tuin of door cursussen en voordrachten. Deze drukke momenten vallen soms toevallig samen zodat het vrijwilligerswerk er wat onder lijdt en deadlines moeten opgeschoven worden. Allemaal geen grote problemen, maar naar de buitenwereld toe betekende dat soms een wat latere reactie op Facebook, het wat trager doorspelen van mails naar de juiste persoon, of het soms wat minder snel verzenden van een bijbestelling van oudere magazines. Ook voor de administratie en het versturen van nummers moest een hele keten worden opgezet, allemaal zaken waar je (misschien gelukkig) niet bij stilstaat wanneer je beslist om een Permacultuur Magazine uit te geven.
Begrijpelijkerwijs kwamen hier soms wat boze en gefrustreerde reacties op, maar ondertussen loopt alles vlotter en kennen we de pijnpunten in onze eigen structuur. We zijn druk bezig deze weg te werken, in de loop van de komende maanden worden de eerste resultaten hiervan zichtbaar.
Het gaat steeds beter
Doorheen de voorbije jaren zijn we als groep naar elkaar toe gegroeid en verloopt het onderlinge overleg heel vlot. We leren elkaars gevoeligheden, sterktes en zwaktes kennen en aanvaarden. Het zorgt voor een intense samenwerking die ervoor zorgt dat het magazine nog steeds beter wordt en dat de kinderziektes er stilaan uitgaan. Het aantal abonnees blijft zachtjes stijgen, wat betekent dat het magazine in de smaak valt.
Er zullen de komende maanden en jaren nog wel eens deadlines gemist worden, mails vergeten of nabestellingen niet onmiddellijk verzonden worden. Maar weet dat we er continu aan werken om dit te verbeteren, om jou te helpen en om een zo goed mogelijk magazine te maken. Feedback is dan ook altijd welkom want het is precies door die feedback dat we ons hebben kunnen ontwikkelen en we hopen dit in de toekomst nog verder te doen.